KELİME-İ TEVHİD:
لَا إلَهَ إلَا الَله مُحَمَدٌ رَسُولُ الَله
LÂ İLÂHE İLLA ALLAH, MUHAMMEDÜN RESÛLULLAH
TEVHİD SÖZÜ, “BİRLEMEK, BİR ETMEK, BİRLEŞTİRMEK, ANLAMINA GELİR. TEVHİD, EHAD SÖZÜNDEN GELİR. EHAD SÖZÜ, TÜRKÇE ID, IT SÖZLERİNDEN KAYNAKLANIR. TÜRKÇE ID, IT SÖZÜ ARAP DİLİNDE KALIRKEN EHAD ŞEKLİNE DÖNÜŞMÜŞ, BİR VE TEK ANLAMINI KORUMUŞTUR. TÜRKÇE ID, İD, IT SÖZLERİ AVRUPALI DİLLERDE KALDIĞINDA, BAŞINA BİR H HARFİ ALARAK HIT, HİT, ŞEKLİNE GİRERKEN AYRICA DA ID-OL, İDOL ŞEKLİNE DE GİRDİĞİ GÖRÜLÜYOR. TÜRKÇE ID, IT, İD, SÖZÜ: TENGRİ, TANRI, BİR, TEK ANLAMINADIR. BU SÖZ SAYILARDA BİR OLDUĞU GİBİ, VARLIKTA, EŞSİZ VE BENZERSİZ DEMEKTİR. BU SÖZ, ARAPÇADA DA, AVRUPA DİLLERİNDE DE ÖN TÜRKÇEDEKİ ANLAMIYLA AYNIDIR.
“EDU= TEK, ALLAH, TANRI” {Sümer Dili ve Grameri. Prof. Dr. Mebrure Tosun. Prof. Dr. Kadriye Yalvaç. TTK yay Ankara 1981}
SÜMER TÜRKÇESİNDE “EDU” SÖZÜ, “TEK” VE “TANRI” ANLAMINA GELİR. “EDU” SÖZÜ, ARAPÇADAKİ EHAD SÖZÜNÜN ÖN DEVİRLERDEKİ İLK KULLANIŞ BİÇİMİ OLDUĞU GÖRÜLÜYOR. ARAÇADA KORUNUP KALAN BU TÜRKÇE “EDU” SÖZÜ: “EHAD” yani “TEK”, “BİR”, “BİR TEK”, ANLAMINA KULLANILMAKTADIR. SÜMER TÜRKÇESİNDEKİ “EDU” SÖZÜ, “ID, IT, İD,; İDOL, HİT ve EHAD” SÖZLERİNİN HEPSİNİN ÖN TÜRKÇEDEKİ KÖKENİDİR. KUR-AN’I KERİM’DE:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ
“DE Kİ O, ALLAH’TIR, BİR-DİR, TEK-TİR.” İhlas 112/1
TEVHİD SÖZÜ ALLAH ZÜLCELÂLÎN BİRLİĞİNİ, TEKLİĞİNİ İFADE ETMEK İÇİN KULLANILIR, KÖKENİ TÜRKÇE OLAN BİR TERİMDİR. VARLIK ÂLEMİ YARATILMAZDAN ÖNCE DE ALLAH’IN VARLIĞI, BİRLİĞİ, TEKLİĞİ ESAS İDİ. VARLIK ÂLEMİNİ YARATMAYI MURAD EDEN ALLAH ZÜLCELÂL, EVRENLERİ, MÜKEVVENATI, “OL” BUYRUĞU İLE YARATTI. YOKTAN YARATTIĞI EVRENDE, MELEKLER, İBLİSLER, CİNLER, İNSANLAR, HAYVANLAR VE ÖTEKİ VARLILKLARI DA YARATTI. İNSANLAR, YANLIŞLARA SAPINCA ONLARA KENDİ İÇLERİNDEN KENDİ CİNSLERİNDEN PEYGAMBERLER GÖNDERDİ. PEYGAMBERLERE KİTAP VERDİ.
Hz. ADEM {s.a.v} YARATILIP İNSANLIĞA PEYGAMBER OLARAK GÖNDERİLMEYE BAŞLANDIĞI ANDAN İTİBAREN DE TEVHİD KAVRAMI, BUGÜN İSLAMİYETİN TEBLİĞ ETTİĞİ ORİGİNAL ÖZELLİĞİ İLE İNSANLIK ALEMİNDE YÜRÜRLÜĞE GİRDİ.
“KELİME-İ TEVHİD:” BAŞLANGIÇTA ALLAH‘IN BİRLİĞİNİ, İFADE EDERKEN Hz. ADEM ATAMIZLA BİRLİKTE İMAN ESASLARINI BİRLEYEN, BİRLEŞTİREN, BİR’E, TEKE, İRCA EDEN, TEK HALİNDE İNANMANIN ŞARTI OLDU. VARLIK VE DUYULUR ÂLEM OLAN BÜTÜN YARATILMIŞ EVRENLER VE ÖTE EVRENLER YARATILMAMIŞKEN, TEVHİD; SADECE ALLAH’IN VARLIĞI, BİRLİĞİNE İMANDA TOPLANMIŞTI. DUYULUR ÂLEMLER, EVRENLER, ÖTE EVRENLER YARATILINCA İMAN ESASLARI BİRLEŞTİ, BİR TEK İNANÇ SİSTEMİ OLDU.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ
“RESUL {Hz. MUHAMMED} KENDİSİNE RABBİNDEN İNDİRLENE, {Kur-a’n-ı Kerime} İMAN ETTİ. MÜ’MİNLER DE İMAN EETTİLER. BUNLARIN HEPSİ, ALLAH’A, MELEKLERİNE, KİTAPLARINA, RESULLERİNE DE İMAN ETTİLER. ONLAR. “İNANMA YÖNÜNDEN HİÇ BİR PEYGAMBERİ ÖTEKİNDEN AYIRMAYIZ. BİRİNE İNANIR DA ÖBÜRLERİNE İANMAZLIK ETMEYİZ.” DEDİLER. ONLAR HEP BİR AĞIZDAN: “İŞTTİK VE UYDUK-İTAAT ETTİK-“ DEDİLER. EY RABBİMİZ! BİZLER, SENİN BAĞIŞLAMANA SIĞINIRIZ. EY RABBİMİZ! DÖNÜŞ ANCAK SANADIR” Bakara 2/285
İMAN ESASLARI:
1} ALLAH’A İMAN,
2} MELEKLERE İMAN,
3} KİTAPLARA İMAN,
4} RASULLERE İMAN,
5} AHİRETE ÖLDÜKTEN SONRA DİRİLMEYE İMAN,
6} HAYIR VE ŞERRİ ALLAH’IN YARATTMASINA-KADER-E İMAN.
İMAN ESASLARI, BİR OLDU, TEK OLDU, HEPSİ TEK SÖZDE; “TEVHİD” SÖZÜNDE DÜRÜLDÜ, BİRLEŞTİ. BU İMAN ESASLARINDAN HİÇ BİRİNİ TERK EDEMEYİZ. BİRİNE İNANIR ÖBÜRÜNE İANMAYIZ DİYEMEYİZ. “لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ“ İMAN ETME-İNANMA- YÖNÜNDEN HİÇ BİR RESULE-YALAVACA İNANMAZLIK YAPMAYIZ.”
“KELİME-İ TEVHİD, لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ LÂ İLÂHE İLLA ALLAH=ALLAH’TAN BAŞKA TANRI YOKTUR.” ŞEKLİNDEDİR. KELİME-İ TEVHİD, HER PEYGAMBER {s.a.v} EFNDİMİZİN DEVRİNDE, ARKASINA O PEYGAMBERİN ADINI ALIR. BAZEN İKİ PEYGAMBER, AYNI ANDA GÖREV YAPARLAR. ONLAR, HANGİ KABİLELERE, GÖNDERİLMİŞLERSE, ORADA ONUN ADI, TEVHİDE EKLENİR. BUNA BİR ÖRNEK: Hz. İBRAHİM, Hz. LUT {a.v} EFENDİLERİMİZDİR. TEVHİDİN ARKASINA BÜTÜN PEYGAMBERLER KENDİ DEVİRLERİNDE EKLENE EKLENE, BU SÜREÇ TA Hz. MUHAMMED {s.a.v} EFENDİMİZİN DEVRİNE KADAR SÜRDÜ. TEVHİDİN ARDINA KIYAMETE KADAR: “مُحَمَدٌ رَسُولُ الَله MUHAMMED RESUL’ULLAH” KISMI EKLENMİŞTİR. MÜHÜR BASILMIŞ, ONA’MA YAPILMIŞTIR. Hz. ÂDEM ZAMANINDA TEVHİD’E=”ADEM SAFİYYULLAH”, Hz. MUSA ZAMANINDA TEVHİDE: “MUSA KELİMULLAH”, Hz. İSA’NIN ZAMANINDA: “İSA, RUH’ULLAH” EKLENDİ. Hz. MUHAMMED {s.a.v} ADI, KIYAMETE KADAR TEVHİD’İN İÇİNDE DEVAM EDECEKTİR. “LÂİLÂHE İLLALAH MUHMMEDÜN RESULULLAH لَا إلَهَ إلَا الَله مُحَمَدٌ رَسُولُ الَله MÜ’MİNLERİN GÖNÜLLERİNİ İLÂHÎ MAKAMA BAĞLAYAN BAĞA: TEVHİD BAĞI DENİR. TEVHİD BAĞI, İLÂHİ BİR BAĞDIR. YANSIMASI, İBADETLER, HAYIRLAR, YALANSIZ, RİYASIZ, BİR İMANDIR. BU İMANIN GEREKTİRDİĞİ GÖREVLERİ ADAM GİBİ YERİNE GETİRMEKTİR. BU İLÂHİ BAĞI KOPARANLAR, KİM OLURLARSA OLSUNLAR BU GİBİLER, BU MANEVİ BAĞDAN MAHRUM KALMIŞLARDIR. BUNUN TAYİN VE TAKDİRİ ZOR İSE DE YUKARIDAKİ İLÂHİ AYETLERDEN EDİNDİĞİMİZ EASASLARA GÖRE KELİME-İ TEVHİD DEN KIYMIK BİLE KOPARTAN, BU İLÂHİ BAĞI KOPARTMIŞ DEMEKTİR. “İMAN ETME YÖNÜNDEN HİÇ BİR PEYGAMBERİ AYIRMAK MÜMKÜN DEĞİLDİR. BİRİNE İNAIRIM DA ÖTEKİNİ TEVHİDDEN ÇIKARTIRIM DİYENLER, BU AYETLERİ İNKÂR ETMİŞLERDİR. AYETLERİ İNKÂR EDENLERE AYETLER: “KÂFİR” TANIMLAMASI YAPIYOR. NE ALLAH ZÜLCELÂL’İ PAYGAMBERLERDEN, NE PAEYGAMBERLERİ ALLAH AZİM’ÜŞŞANDAN, AYIRAMAYIZ. BUNU YAPANLARIN ADLARI, SANLARI, MAKAM VE MEVKİLERİ, MALLARI MELALLERİ, AŞİRET VE OYMAKLARI, CEMAAT VE TARİKATLERİ, ENTELLEKTÜEL KONUMLARI NE OLURSA OLSUN, ONLARA BU AYETLER: “KÂFİR“LER DİYOR. TEVHİDİ BOZAN, CEMAT ÖNDERLERİ, TARİKAT ŞEYHLERİ, ENTELEKTÜEL GÜÇ SAHİPLERİ, HER KİM OLURSA OLSUN, SONUNDA DÖNÜŞ O’NADIR. O, HESABI ÇABUK GÖRENDİR.
Rüstem KOCADURMUŞOĞLU--BilgeataΞ̲̅ ✫TÜRKİYE Ξ̲̅ ✫
|
