Bilgeata

HEDİYE; RÜŞVET aracı olarak kullanılmadığı sürece, kalpleri biri birine ısındıran bir güzelliktir. Devlet yetkililerine verilen HEDİYE; Allah’ın Gazabını çeken “ATEŞTEN GÖMLEKTİR.” Kutsal Dinimizin öz cevherinden sapılıp, dünyevi istekler öne çıkınca, HELALLAR HARAMA, HARAMLAR DA HELALA dönüşmeye, “Yağmur yağarken, çadırı oraya kurmak” denilen uğursuz, tekerlemeler hakkın, adaletin, insafın yerini almaya başladı. Kendisine yer açmak için “önündekini kapan, ardındakini tepen” zümreler türedi. Kendi çıkarı için dünyayı şekillendirmek isteyen böylesi gruplar o kadar şımardılar ki, önceleri bunları alkışlayan, “CİN GİBİ” diye göklere çıkaranlar bile, “Hakkın yıkıldığı yere haksızlık, adaletin düştüğü yere adaletsizliğin bağdaş kurup oturmakta olduğunu görmeye başladılar.

Önceleri yoksul, koruyucusuz olan gruplar, sonraları varlıklı, koruyuculu olmaya başladılar. Böyle olunca da servete, paraya sahip oldular. Artık yeni zenginler türemeye başladı. Milleti ite-kaka, yetkililerin eteklerini öpe öpe, Milletin tepesine binen bu yeni türediler, markasızlık anaforundan kurtulmak için de markalanmaya, arkasızlıktan kurtulmak için ise arkalanmaya yöneldiler. Aradıklarını da kolayca buldular. Bunları ucuz markalar kesmez oldu. Ucuz lokantalarda karınları doymaz, yıldızsız otellerde bedenleri dinlenemez oldu.

Allah Teâlâ’nın Arap Yarımadasına verdiği petrol nimetini lükse, altın kaplamalı uçaklara yatıran, sabah kahvaltılarını Brezilya’dan, akşam menülerini {!} Skandinavya’dan getirten Araplar gibi ortalığı kapladılar. Türkiye’de de Paris’te bir et lokantasında canı yemek yemeyi çekenler, uçağa atlayarak öğlen yemeğini Paris’te, akşam kahvaltısını Zürih’te, acı kahvelerini de Bebekte içmeyi, hayat biçimi sandılar. Bunlar bu eleştirileri görünce: “Beyefendi! Siz bizim, yediğimize, içtiğimize ne karışıyorsunuz, parayı biz kazanıyoruz” diyebilirler. Eh, doğrudur. Doğru olmasına doğrudur da, bu parayı Paris’te mi, Zürih’te mi kazandılar? Öyle de olsa kendilerinin var olmalarının sebebi olan Yüce Türk Milletine karşı bir sorumlukları, bir vefa borçları, bir hakkaniyet bağlılıkları yok mudur? Bu Ülkede herkesin karnı tok sırtı pek midir? Üniversite bitirmiş tığ gibi gençlerimiz hala işsiz, babalarından harçlık isterken yerlere batan bu genç beyinlere karşı bu kişilerin toplumsal ve manevi herhangi bir sorumlulukları yok mudur? Ülke ağır sanayi, orta ölçekli sanayi alanlarıyla dolup taşmakta mıdır? Bu yeni milyarderler gibi Yüce Türk Milletinin mağdur ve mağfur Halkının da bir eli yağda, öbür eli balda mıdır? 76 milyonun altmış milyonu açlık sınırında, 10-15 milyonu işsiz, aşsız bir Milletin çektiği çilelerden habersizlere Allah HİDAYET versin!

Bunların ellerinin altında her buyruklarını İlâhi Fermanlarmış gibi uygulayacak bendeler, muhipler, sadık elamanlar gözlerinin içine bakar oldular. Bir zamanlar KARUN da böyle olmuştu. Karun’un hazinelerinin açkılarını ise kalabalıklar zor taşıyordu.